بررسی اثر سطوح مختلف کودهای سولفات روی و سولفات منگنز بر خصوصیات کمی و کیفی سه رقم گندم آبی در شهرستان خرم آباد

این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف کودهای ریز مغذی سولفات روی و سولفات منگنز به صورت ترکیبی بر روی سه رقم گندم آبی در سال زراعی 88 ـ 1387 در منطقه آبستان از توابع بخش زاغه شهرستان خرم آباد انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تیمار کودی 1ـ تیمار شاهد (عدم مصرف کود) 2ـ تیمار (سولفات روی 25+ سولفات منگنز 45 کیلوگرم در هکتار) 3ـ تیمار (سولفات روی 50 + سولفات منگنز 90 کیلوگرم در هکتار)، به صورت خاک کاربرد بر سه رقم گندم آبی بهار، شیراز و پیشتاز از ارقام سردسیری در زمان کاشت اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین تجمع غلظت روی در دانه به ترتیب مربوط به تیمارهای (سولفات روی 25 + سولفات منگنز 45 کیلوگرم در هکتار) در رقم شیراز و تیمار شاهد در رقم بهار معادل 32/29 و 67/23 میلی گرم در کیلوگرم دانه گندم تعلق داشت. از طرفی تجمع غلظت منگنز در دانه بیشترین مقدار خود را در تیمار (سولفات روی 50 + سولفات منگنز 90 کیلوگرم در هکتار) در رقم بهار معادل 77/67 میلی گرم در کیلوگرم دانه گندم و کمترین آن در تیمار شاهد با رقم بهار معادل 33/52 میلی گرم در کیلوگرم دانه گندم را دارا بود، همچنین بیشترین درصد پروتئین در دانه مربوط به تیمار (سولفات روی 50 + سولفات منگنز 90 کیلوگرم در هکتار) در رقم پیشتاز معادل41/21 درصد و کمترین آن به تیمار شاهد در رقم بهار معادل 41/12 درصد تعلق داشت. لازم به ذکر است که بیشترین عملکرد دانه به تیمار کودی (سولفات روی 25 + سولفات منگنز 45 کیلوگرم در هکتار) در رقم شیراز معادل 383/7 تن در هکتار، و کمترین آن به تیمار کودی شاهد در رقم بهار معادل 794/5 تن در هکتار تعلق داشت.